آيت‏اللَّه سيدابوالحسن آل رسول معروف به شمس آبادي در سال 1286 ش (1327 ق) در خانواده‏اي عالم و روحاني در اصفهان ديده به جهان گشود. وي پس از فراگيري تحصيلات مقدماتي علوم اسلامي در زادگاه خود، در 25 سالگي عازم نجف اشرف گرديد و از محضر درس خارج بزرگاني همچون سيدابوالحسن اصفهاني، آقاضياء الدين عراقي، سيدجمال الدين گلپايگاني، سيد عبدالهادي شيرازي و سيدمحسن حكيم كسب فيض نمود. سيدابوالحسن پس از دوازده سال اقامت در نجف و اخذ مدارج عالي علمي، راهي اصفهان شد و به تدريس و ارشاد مردم همت گماشت. آيت‏اللَّه شمس آبادي از روحانيوني بود كه در سال 1342، وفاداري خود را به نهضت حضرت امام اعلام كرد. ايشان در تأسيس و گسترش انجمن مددكاري ويژه ايتام، سازمان ابابصير ويژه نابينايان و حسينيه اصفهاني‏ها در مشهد و كربلا نقش بسزايي داشت. همچنين شرح صحيفه سجاديه، اشعار در مراثي و مناقب اهل بيت (ع) و موعظه ابراهيم از آثار علمي اين عالم رباني مي‏باشند. آيت‏اللَّه شمس آبادي سرانجام يك روز پس از بازگشت از سفر حج در سپيده دم هجدهم فروردين 1355 ش درراهِ رفتن به مسجد جهت اقامه نماز جماعت، توسط باند جنايتكار مهدي هاشمي ربوده شد و به طرز فجيعي به قتل رسيد و جسدش را در اطراف اصفهان رها ساختند. جسد ايشان پس از كشف شدن، با تشييع باشكوه مردم، در تخت فولاد اصفهان به خاك سپرده شد.